Anfield road

‘This is Anfield’

De ‘spionkop’ werd in 1906 officieel geopend door dokwerkers en groeide uit de beroemdste staantribune ter wereld. Een stalen constructie met meer dan 20.000 staanplaatsen werd de vaste afspraakplaats voor de jongeren die door de week niks om handen hadden. Een toevluchtsoord voor de werklozen. In 1915 vielen in de haven vijfhonderd collectieve ontslagen. In de jaren zeventig zat maar liefst dertig procent van de bevolking aan de Mersey zonder werk. Op twintig jaar tijd daalde het aantal arbeidskrachten in de havendokken van 16.000 naar 6.000. Toch zat de Kop ondanks de dertigduizend werklozen vol. De lotgenoten hadden er maar één missie: onvoorwaardelijke steun aan de Reds.

De spionkop dankt zijn naam aan Ernest Edwards, sportjournalist bij de Liverpool Daily Post en de Echo. Edwards wilde op die manier mogelijk hulde brengen aan de vele soldaten uit Liverpool die tijdens de Boerenkrijg van 1900 in Zuid-Afrika op de flanken van de heuvel ‘spionkop’ gesneuveld waren.

Al van bij het begin rezen er problemen met de supporters op de spionkop. Doordat de meeste op de bovenste rijen bleven staan - waar het uitzicht uiteraard beter was dan helemaal beneden, raakten lang niet alle toeschouwers binnen. Vaak bleven tienduizend mensen op die manier van een middagje voetbal verstoken. Op de gure herfst- en wintermiddagen, als de felle wind uit de Ierse zee over Stanley Park raasde, was het bitterkoud op de Kop. Een toestand die in 1928 verbeterde toen de Kop overdekt werd.

Tegelijk werd de capaciteit van de tribune opgevoerd tot 28.000 staanplaatsen, waardoor de tribune de grootste en meest lawaaierige van Groot-Brittannië werd. Geleidelijk aan evolueerde de Kop naar een veilige plek waar vaders met hun zonen konden staan en was er ook sociale controle. In de periode dat Liverpool zijn beste ploeg uit de geschiedenis had, waren ook cijfers inzake jeugdcriminaliteit het hoogst.

Meer lezen over Anfield Road? Bestel De Paleizen van Koning Voetbal via de knop 'bestel boeken'