De oude hoofdtribune is zo mooi dat ik er mijn ogen niet van af kan houden.

Alleen al voor de naam. Solitude. Eenzaamheid. Op de website van de club lees ik dat Solitude sinds 1785 de naam is van het landgoed van de steenrijke zakenman John Brown. Die bouwde daar ook een huis dat dezelfde naam kreeg.

In de heerlijke Noord-Ierse nazomer van 2019 maken we op de terugweg naar de luchthaven van Dublin een stop in Belfast. De hoofdstad van Noord-Ierland baadt in een Zuiderse sfeer. De terrasjes zitten vol net als de zitbanken rond de indrukwekkende City Hall aan Donegall Square.

We verlaten de stad via Antrim road en slaan dan links Cliftonville road in. Enkele zijstraten verder komen we uit aan Cliftonville street. En zo rijden we pal op Solitude, het oudste voetbalstadion van het land en thuisbasis van Cliftonville FC, de oudste club van het land. Gesticht in 1879.

Het stadion staat hier al sinds 1890 maar van het originele bouwwerk schiet niks meer over. Achter doel staat een moderne zittribune en op het synthetisch veld oefent een vader met zijn twee zonen.

De hoofdtribune uit de jaren vijftig is zo mooi dat ik er mijn ogen niet van af kan houden. Ze is helaas maar zeer begrijpelijk niet langer toegankelijk. De oorspronkelijke hoofdtribune werd in 1949 bij een brand verwoest. Dat gebeurde kort na het einde van de bekerwedstrijd tussen de aartsrivalen Linfield en Glentoran.

Aan het einde van de negentiende eeuw speelde het toen nog unitaire Ierland hier zijn thuiswedstrijden. Het was hier dat de eerste strafschop in een internationale wedstrijd zou toegekend zijn. De strafschop zou zijn gemist maar in welke wedstrijd dit gebeurde heb ik tot dusver nog niet kunnen achterhalen.